ปืน อำนาจ, กระต่ายขนฟู และ คนตัวเล็กๆ

ผมคิดว่าสื่อเอง หรือเอนจีโอด้านสื่อเอง มองสื่อเหมือนเป็นกระต่ายตัวน้อยๆ ไม่มีเขี้ยวเล็บ แต่ว่าอันนั้นเราเทียบอะไร เอาสื่อไปเทียบกับรัฐที่มีอำนาจมีปืนมีกฎหมาย สื่อก็เลยดูด้อยไป แต่เราอย่าลืมว่าสังคมโลกไม่ได้มีแค่รัฐกับสื่อ ยังมีคนตัวเล็กๆ เมื่อคุณทะเลาะกับรัฐ โอเคคุณด้อยกว่า แต่ถามว่าสื่อไม่มีอำนาจไม่มีอาวุธจริงหรอ คุณสู้กับรัฐที่มีอำนาจได้ เพราะฉะนั้นสื่อไม่ใช่ตัวกระต่ายตัวน้อยขนฟูแน่ๆ แต่ว่าผมไม่ทราบว่ามีใครรู้เรื่องแค่ไหน [...] ผมขอพูดถึงเรื่ององค์กรวิชาชีพสื่อและแปลกใจนิดนึงว่า ทำไมเราถึงฝากความหวังไว้กับองค์กรวิชาชีพ คือ ผมเป็นนักเรียนรัฐศาสตร์ผ่านการเรียนรัฐศาสตร์มาเล็กน้อย ถ้าเราไปดู เรื่องพรรคการเมืองหรือกลุ่มผลประโยชน์ ก็จะรู้ว่าองค์กรเหล่านี้ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อดูแลผลประโยชน์กันเอง ซึ่งองค์กรสื่อนั้นสร้างขึ้นเพื่อปกป้องสื่อกันเอง ตามที่คุณประสงค์ (เลิศรัตนวิสุทธิ์ อุปนายกฝ่ายสิทธิเสรีภาพและการปฏิรูปสื่อ สมาคมนักข่าวฯ)บอกไว้ ถามว่าแล้วคนอื่นที่อยู่นอกวงการล่ะ เราจะคาดหวังให้สมาคมฯ ปกป้องคนอื่นหรือ ถ้างั้นวันดีคืนดี นักการเมืองที่เราชอบด่ากันหนักกันหนาขอมีสมาคมวิชาชีพนักการเมืองแล้วดูแลกันเอง ห้ามคนอื่นแทรกแซงบ้างจะเอามั้ย ถ้านายทุนขอมีวิชาชีพนายทุนแล้วห้ามเข้ามาแทรกแซงนายทุนค่าแรงขั้นต่ำจะขึ้นกี่สตางค์หรือไม่ เพราะฉะนั้นที่ผมเสนอไม่ได้ให้รัฐเข้ามาแทรกแซงนะครับ แต่ในเชิงตรรกะองค์กรวิชาชีพสื่อจะเป็นปากเป็นเสียงเดือดร้อนแทนคนอื่น โอเคถ้าคุณทะเลาะกันเองอาจหาวิธีจัดการกันได้ คุณถูกคนอื่นทะเลาะอาจรวมตัวไปสู้ได้ แต่ถ้าคุณรวมตัวรังแกคนอื่นเนี่ย คุณอาจจะเห็นว่าเพื่อนคุณทำไม่ถูกต้อง แต่คุณจะยอมหมาดหมางกับเพื่อนคุณ เพื่อปกป้องคนไม่รู้จักหรอ ผมจึงตั้งคำถามกับองค์กรสื่อ [...] คัดลอก บางส่วน จากคำพูดของ นายโชติศักดิ์ อ่อนสูง ในงานเสวนา เสวนาส่องกระจำบทบาทสื่อ ในสถานการณ์ความขัดแย้ง (18 พ.ค. 2551) ซึ่งจัดโดย สมาคมนักข่าวนักหนังสือพิมพ์แห่งประเทศไทย จากเว็บบล็อก http://www.oknation.net/blog/phanasGook/2008/05/19/entry-1